laráko
laráko, larakúa. (c). izena. LERAKO, LEAKO, LAAKO. Clavija, generalmente de madera, que une la pértiga del carro al yugo. Larakua apurtu ta burdi-garua errekara jausi jakue.
Atzeko larakua eta aurreko larakua jartzen dira burtedea partikan mugitu ez dadin. larakúa sartu. (d). esapidea. Ziria sartu, gezurra sinistarazi. Datorren illian ezkondu bia dala? Neri fraille zoiala esan jostan da. Orrek sartu jostan neri larakúa. Sin. ziríxa sartu.