1. lándu
1. lándu.
1. landu. (b). du aditza. Labrar la tierra, tallar piedras, madera, etc. Ondo landutako lurrak ikusten die Araban./ Argiñ orrek ederki lantzen dau arrixa.
2. landu, landúa. (d). adjektiboa. Esculpido, -a. Azur landuz einddako orratzixa da./ Egur landuzko egalak dauzka teillatuak. Ik. árlandu.
