1. kurioso

Noiz:og., 04/20/2006 - 16:37, nork:juanmartin
kurióso | kurkúbitta
1. kurioso, kuriosúa. (c). adjektiboa. Apaina, itxura finekoa, garbia. Pertsonez, batik bat, baina abere eta gauzez ere bai.   De aspecto fino, aseado, de modales refinados. Espoloiko gizon kuriosotxo batekin ezkondu zan./ Biaia erosi giñuan, azurrestu samarra, baiña oso kuriosua./ Kuriosua don beroi errebittautako ezpanokin. Klem. Ik. errebíttau.