kóskor
kóskor, koxkor. 1. koskor, koskórra. (b). izena. KOXKOR. Bulto. Koskorrak urten dost eskuturrian.
2. koskor, koskórra(k). izena. (eufemismoa.) KOXKOR. Potroak. (euf.). Ik dauzkak koskorrak ik! . 3. koskor, koskórra. (b). adjektiboa. KOXKOR. Mutil edo neskaren atzean jarrita: muchachito, -a. Zuen mutil-koskorra ta gure neska-koskorra lagun aundixak die. Puxka bat koskortutakoak, alegia. Soilik ere bai. Koskor samarrak giñan artian ba, batian an eta bestian emen ibilli batzuk eiñ. Sot. (AA BergEus, 335. o.) 4. koskor, koskórra. (b). izena. KOXKOR. Ogiaren bi puntak. Las puntas del pan. Ogixa ekarri dozu, baiña koskor bixak bidian janda. komentario 1 Sin. ogi-kóskor. 5. koskor, koskórra. (c). adjektiboa. (adierazkorra.) KOXKOR. Kaskarra, eskasa. Malo. Egunero Donostiara joan biarra oso ibillera koskorra da.
Sin. kaskar. 6. koskor, koxkor. (c). adberbioa. Kaskar, gaizki. Mal. Oso koskor portau zan jueza gurekin. Sin. kaskar. 7. koskor. KOXKOR. Ik. arri-kóskor.