jóku, -o
jóku, -o, jokúa. (b). izena. Juego. Bere esanahi guztietan. Ez bada zehazten, karta-jokoa ulertzen da, edota, testuinguruagatik, diru-apostua. Gurasuetatik puxkat ia jabe inddakuak, pa, arek jokora./ Jokoko diruak, kandelian diruak. Jokoko baratua, ta epa. Hil.
Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta. (d). esaera. Jokuaren kontrako esaera. Jokua ezta errenta, obe kapoia erreta. jokúan. (b). adberbioa. A cartas. Urtero eitten dou jokuan Gabonetan./ Jokuan diardue jota sua.