gaiñ

gaiñ. 1. gáiñ, gáiña. (c). izena. Cima, cumbre, puerto de montaña. Anboto gaiña artu orduko laurak zien./ Oinddio eztabe pasau korredoriak Elgetako gaiña. gáiña ártu. 1. gaiña artu. (b). Mendatera, tontorrera edo gailurrera heldu. Kostata, baiña azkenian artu gontsan gaiña. 2. gaiña artu. (c). Lan bat menderatu. Gabonak etorrikoittuk lan orri gaiña artu orduko. gáiñez gáiñ. (c). adberbioa. Gailurrez gailur. Gaiñez gaiñ joan giñan Alluiztik Anbotora. 2. gaiñ. (b). posposizioa. GAIÑIAN. Sobre, acerca de. Politikian gaiñ obe dou ez berba eiñ, asarretu eingo ga ta./ Eztaukat ezer esateko orren gaiñian. GAI 3. gaiñian. (a). posposizioa. GAIÑETIK, GAIÑERA.... Sobre, encima de. Mai gaiñian dago kutxillua./ Kendu liburuak oe gaiñetik. 4. gaiñ. (c). posposizioa. Bajo la responsabilidad. Eneuke ezetara be lan ori neure gaiñ artuko./ Zeure gaiñ artu dozu azkenian ardura guztia. NOREN GAI 5. gaiñ. Ik. esnégaiñ.