észesua
Lotutako hitzak berbaren dagokion sarreran erantsita azalduko dira.
észesua. (c). zenbatzailea. (lagunartekoa.) NOR. Asko, oso ugari. Mucho, en gran cantidad. Atzo Elgoibarko ferixan jentia eszesua zuan./ Aurten babia eszesua jaok. Izena aurretik beti NOR singularrean, eta eszesua atzetik. Erderazko "exceso"tik datorke, baina zentzu desberdina du.
Ik. plaga, pikardixa.