erúan
erúan. 1. erúan. (a). du aditza. ERÚN (D, OS.). Eroan, eraman. Llevar. Aura Santa Agedara erun, da aura ezkondu. Hil.
2. eruan, eruána. (d). izena. (Eibar) Eroapena, eramana, pazientzia. Gure ama koittauak baeban eruana. (Etxba Eib).
eruán-oneko, eruán-onekúa. (d). adjektiboa. (Eibar) Eraman handikoa. "Pacienzudo, sufridor. Gerran eta baketan, etxian eta kanpuan, eruan-onekua. eruan-txarreko, eruán-txarrekúa. (d). adjektiboa. (Eibar) Eraman txarrekoa. "Irascible, atrabiliario." Eruan txarrekua artu daben gizona.