errukárri
errukárri. 1. errukarri. (c). adberbioa. Errukia emateko eran. Lastimosamente, miserablemente. Iru familixa etxe baten, errukarri bizi izandakuak die orrek./ Errukarri ibilli zan ori urtetan.
2. errukarri, errukarríxa. (b). adjektiboa. Errukia ematen duena. Digno de compasión. Koittau arpegixa badauka be, ezta askok uste beziñ errukarrixa.
Ik. érrukiñ.