erásan

erásan. 1. erasan, erasána. (c). izena. Esfortzua egiterakoan egindako giharre etena edo antzeko ezbeharra.   Dislocamento, distensión muscular, avería hecha al realizar un esfuerzo físico. Aizkoran zebillela erasana ein dau bizkarrian./ Burdixai eutsi ezindda ein zeban erasanak ondoren txarrak ekarri jao. Ik. zantirátu, biurrittu. 2. erasan eiñ. (c). dio aditza. (Oñati) ERASANDU (LEIN.). "Resentirse de algo, de un esfuerzo o de un exceso, por ejemplo. Asko erasan xao orri: la enfermedad le ha hecho mucho efecto." (Izag Oñ)./ Karriuen geratu be ein barik ibiltten gitzuan gu. Gero erdixetan erasandute, baiña jarri horretaiko pegau gorrixetako bat eta aurrera. (AA ArrasEus, 224. o.). 3. erasan. (d). aditza. (Oñati) Meza lagundu. "Mezia erasaten: ayudando misa.