égun
égun. 1. egun, egúna. (a). izena. Día. egun argiz. (b). izena. A la luz del dia. Oiñ egun argiz eitten da lapurretan. Hilarik ARGIZ dio. Gero argiz etxera, e, aremaittakorako etxera.
egun birik beiñ. Ik. bi. eguna argittu. aditza. Amanecer.
Sin. eguna zabaldu. eguna joan, eguna etorri. (b). esapidea. Denbora iragan arren...
Eguna joan, eguna etorri, eta beti berdiñ. eguna sartu. 1. eguna sartu. (c). esapidea. Eguna ilundu. Udan eguna berandu sartzen dau.
2. eguna sartu. (c). esapidea. Eguna lanean igaro. Etxera nentorren fabrikan eguna sartuta. eguna zabaldu. (b). Eguna argitu.
Eguna zabaldu orduko asi giñan lanian. Sin. eguna argittu. egunez. (a). adberbioa. EGUNAZ. De día. EGUNAZ dakar Toribiok: Egunaz zaldun eta gabaz txarri, aundiki askon izatia.
egunian baiño egunian. (c). esapidea. Gero eta. Egunian baiño egunian polittaua zare.
2. egun, egúna. (b). izena. Urtebetetze eguna. Día de cumpleaños. Zure egunian Lasara joan biou bazkaltzera.
Nere, zure... eguna. Sin. urtébetetze égun, urte. Ik. nére.