brántza
brántza, brantzía. (d). izena. Abere urdailaren parte lekutsuena. Panza. Aizautakuan emoten jakon, jaboia urtu balde baten ero ta sartu aotik; jaboi-ura, al danik kargauena. Bikarbonatua ta geruao etorriko zien. Eta goma bat estegorrittik, estegorrira barik, brantzara sartu, zaku-aundira aiziak etaratzeko, ori be eitten jakon. Don.
Sin. zaku-áundi.