biarréko

biarréko. 1. biarreko, biarrekúa. (b). izenlaguna. BIARREZKO. Beharrezkoa.   Necesario. Biarreko gauzak pe falta zien orduan. bíar-biarréko, bíar-biarrekúa. (b). BIAR-BIARREZKO. Muy necesario, indispensable. Biar-biarrekua da Uberako eskolia. Ik. dána biarréko. biarrézko, biarrezkúa. (b). adjektiboa. BIARREKO. Necesario. Biarrezkua bada eingou ori be./ Len pasaportia eskatze zeben baiña oiñ ezta biarrezkua. 2. biarreko, biarrekúa. (b). izena. Behar dena; aditz partizipioaren ondoren. Esan biarreko guztiak esaittuzu?/ Ezkontzia be ein biarrekua da.