bére
bére, bería. (a). izenlaguna. Su, de él. Eztau zaintzen bere burua.
beré ártekotan (egon, ibili...). (c). esapidea. Bere pentsamenduetan murgilduta. Sumido en sus pensamientos. Aura bere artekotan egoten da ta etxao iñoi kasoik pe eitten./ Parian pasau naiz eta ezta akordau be eiñ, bere artekotan zebillen da.
Bakarrik berba egiten dutenengatik ere bere artekotan kriston ekiñaldixak egiten dituela eta horrelakoak esan ohi dira: Andria il jakonetik bere artekotan ibiltzen dok jota sua. BERE ARTEKUAK ESATEN ere bai. NERE ARTEKOTAN ere entzun daiteke. BERE ARTEKO ERLOJERUA zela dio gure informatzaile batek erlojuak konpontzeko afizioa zuen gizon batez. bere kabuz. adberbioa. (Leintz) BERE KASA. Bere kasa, bere kontura. Jolasien da berbetan euren kabuz. (Orm Aram).
beré kasa. (c). adberbioa. BERE KASETARA, BERE KABUZ. A su aire. Zuen mutikua bere kasa ibiltzen da ikastolan, an bere txokotxuan, bere jolasekin./ Tomasi bere kasa laga biar izaten jakon lanian, bestela etxuan erdi lanik eitten. Baita: nere edo neure kasa, zure edo zeure, eren, etab. Nik neure kasa ikasi neban ordenadoria erabiltzen./ Makakorroia dok e, ganauak estuasun baten, burrukan dabitzenian, ero matxorratutakuak eren kasa, jartzeittuk ola makakorroe baten, miña etarata. Don.
bería eiñ. (b). esapidea. BERIAKIN URTEN. Hacer lo que uno quiere, tercamente. Makiña bat aldiz esan gontsan ez joateko, baiña arek beria eiñ arte eztauka bakeik.
beriak eta bi entzun, artu.... (c). esapidea. Galantak entzun, hartu. Beriak eta bi entzun zittuan Atutxak lengunian./ Beriak eta bi artuta etorri zien (zartadak) beriákin urten. (b). esapidea. Salirse con la suya. Temoso utsa da; beti beriakin urten biar izaten dau. “ Salirse con la suya»ren kalkoa izan daiteke. Adinekoek beria eiñ darabilte, batez ere.