begirátu
begirátu. 1. begiratu. (a). dio aditza. Mirar. Eztost begiratu be eiñ. NOR-NORI-NORK.
Ik. béittu. 2. begiratu, begiratúa. (c). izena. Mirada. >Aren begiratuak neri billurra emoten dost.
Ik. begirákuna, -e. 3. begiratu, begiratúa. (b). izena. Vistazo. Botaiozu begiratu bat umiai, ia lo artu daben.
begiratu baten. (c). esapidea. Lehen inpresioan. Begiratu baten persona normala emuten zeban.