áxaxa

áxaxa. (b). interjekzioa. Txakurrari esaten zaio, norbaiti kosk egin diezaion.   Voz con la que se azuza al perro. Axaxa txakurra! Orri, orri! áxaxa émon. (c). dio esapidea. Azuzar al perro para que muerda y, por extensión, incitar a alguien a algo. Txakurrai axaxa emon zotsan./ Badakitt mutiko orrei zeiñek emoten dotsen axaxa guri kartelak apurtzeko./ Orregaitik ez ei ziran falta zirikatzailliak diskursua ein zeixan axaxa emonaz. (SM Ezten). Sin. xaxatu (Lein.), xaxau (Eib.) Sin. xaxatu.