ausnártu
ausnártu. (c). du aditza. Rumiar. Ez emon txalai esneik ausnartzen dabillen bittartian./ “Beixa e, zer? ausnartu ete jok? Preguntau eitten dok orduan. Bestekaldera berriz e, ausnarrian dago, ondo dago. Don.
Ausnarran egin edo jardun da erabiliagoa. Ik. ausnarrán eiñ.