ápo
ápo. 1. apo, apúa. (c). izena. Aketza. Txerri emeak estaltzen dituen txerri arra. Verraco.
Apua ezta gauza okelarako. Sin. apote. Sin. txarrápo. 2. apo, apúa. (c). izena. (adierazkorra.) Andrezalea, putazalea... Apo galanta izan dok bere denporan. Sin. apote. apótan eiñ. (d). esapidea. (Eibar) Putatara joan. Apotan izan da erbeste aldetik. (Etxba Eib).