1. apal

1. apal, apala. (d). adjektiboa. Makurra, bajua. Zenbait hitz konposatutan ia bakarrik.   Gacho, bajo. Casi exclusivamente en ciertas palabras compuestas. Behi izen oso erabilia da «Apala», adarrapalei ematen zaiena. Ik. adárrapal, belárriapal. bélarrixak ápal-ápal eindda. (c). esapidea. Con el rabo entre piernas. Frontoian diru guztiak galdu ta belarrixak apal-apal eindda urten giñuan.