áfan
áfan, afána. (b). izena. Zerbait egiteko zaletasuna, agian gehiegizkoa. Afán; también afición desmedida. Egundoko afana artu dabe bizikletarako./ Angulak afana geixao dauke beste ezer baiño./ Jentiak afan demasa artu dau moreno jartzeko. afan-usaiñak erabili. (c). esapidea. Afankerietan ibili.
Aspaldian afan-usaiñ geixegi darabil. afana emon. (c). esapidea. Larregizko onespena emon. Kuadro bati ainbeste afan zela emon leikian be ez eban konprenditzen (SM Zirik).