abíxau
abíxau. 1. abixau. (b). da aditza. Ibiltzen hasi. Partir, salir.
Etxe aldera be abixau ein biakou, berandua da ta./ Garotara abixau orduko amarrak zien. Sin. abentau. 2. abixau. (b). du aditza. (Elosu) Euria edo elurra hasi. Bazkalostian eurixa abixau dau. Elosu eta Osintxu aldean bakarrik erabiltzen dira abixau eta abentau zentzu honekin. Sin. abentau. 3. abixau. (a). du aditza. Abisua eman. Avisar. Anaiari abixaixok paketia artzera joateko korreosetara.