Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
uxatu. aditza. UXAATU (IZAG ANTZ). Espantar. Ortu dana oilloz beteta zeuan, da jun nitzanian danak uxatu nittuan. (Lar Antz). Ant. uxatu.
uxuxuan. adberbioa. "Soman, aitzakia dela eta, horiek direla eta ez direla. Errebajen uxuxuan jendia uari zebillen, baiña ezeuan ezer." (Lar Antz)
uzkar. Ik. púzkar.
uztai. Ik. úztau.
uztapiku.
uztargillia
© Jaione Isazelaia
uztargílle, uztargillía. (c). izena. Uztarriak egiten dituena.   Yuntero. Uztargille langintzia akabau zan.
uztárri. (Eibar) BUZTARRI (EIB.).
uztarrixa
© Jaione Isazelaia
1. uztarri, uztarríxa. (b). izena. Yugo. uztarri baten ipintzeko modukuak. (c). esapidea. Biak antzekoak. 2. uztarri, uztarríxa. (d). izena. Etxearen egituran, aidean geratzen diren osagaiak uztartzen dituen egurra. Uztarriak tximiniarako leihoak edo eskailera-zuloak egin behar direnean dira beharrezkoak, moztutako kuartoiak edo kapirixoak bertan dutelako asentaleku berria. 3. uztarri, uztarríxa. (d). izena. Dolareko ardatzean, azpiko ohola zanpatzen duena.   Muela (?) del lagar. Lelengo tablia bota, gero beste orrek, senduauak, da aren gaiñian etortzen zan uztarrixa, aura goittik bera datorrena ejian, aura ezta apartatzen, aura betik an ibiltzen da gora ta bera. Don.
uztarri-bakar, uztarri-bakarra. (c). izena. Idi edo behi bakarra lotzeko uztarria.
uztarri-bei, uztarri-beixa. (c). izena. Uztarrian lotzen den behia.
uztarri-ganbela. Ik. burú-gánbela.
uztártu. (b). du aditza. Uncir. Irixak uztartu garotara joateko.
1. úztau. UZTAI. 1. úztau, úztaua. (d). izena. Gurdi gurpilaren burdinazko estalkia.   Llanta, aro de hierro que cubre la rueda del carro. Uztaua esate jako erruberiak gaiñian daroian burdiñiai. Don./ Burdi-bolantiak pa karga geixao erabiltzeko batera, da ba zela uztau zabala zeban, bide gutxiao ondatu kamiñuan. Don. Ik. burtúel, burtxirrínka, uel. 2. úztau, úztaua. (d). izena. Galdara baten heldulekua.   Aro que hace de asa; de un caldero, por ejemplo. Galdaria gaiñian, eltzeko kertena, uztaua. Don. 3. úztau, úztaua. (d). izena. Upela biltzen duen burdinazko aroa.   Aro de tonel. Ase (barrika), jarixoik euki eztaixen. Uztauak-eta estutu, ta gero ur puxkatekin ipiñi gaiñetik eta azpittik. Don.
uztau hazixak
© Jaione Isazelaia
2. úztau, o, úztaua. (b). izena. . rumex sp.. Romaza. Gure ortu eta soroetako belar txarrik ezagunetarikoa. Zuztar luze-luzea izaten du eta ez da erraza ateratzen. Sikatutakoan kolore gorria hartzen du eta hazi mordoa jalgitzen zaio. Klase bat baino gehiago dago, baina antzerakoak dira.
Vespa, Vespia. izen propioa. Vespa motorra, oso famatu eta erabilia 1955-1980 bitartean. Zera zion esaerak: "El que tiene Vespa tiene neska".
xagu, xaguzar. Ik. sagu, sagúzar.
xamar. Ik. sámar.
xapi!. (b). interjekzioa. Katua uxatzeko esan ohi dena.   Voz con la que se espanta al gato. Xapi katua!, alde ortik! Don.ri plazentziarren gertakizun bat gogoratu zaio hitz honetaz aritzerakoan. Plazentzian aguriak, jubilauak, zubittik e, an badakik zubixa, betik jentia errekara begira-begira, da batek bajiarduan esaten: —Nere andriak gero e, gu ezkondu giñan inguruan e, etzuan edozein modutakua. —Ez zeran modukua izango zuan— bestiak. —Miss atara juen orduan. —Neuria be bai orduan mis zuan, oiñ xapi esateetsat. Ant. mis-mis.
xaxatu. (b). du aditza. (Leintz) Azuzar. Sin. áxaxa émon.
xe. (Eibar) XEE, ZE (EIB.). 1. xe, xéia. (b). adjektiboa. Xehetua, txiki-txiki egina.   Troceado en trozos muy pequeños. Artaxeia gustora jaten dabe txalak. xe-xe eiñ. (b). aditza. Xehetu, zati txikiak egin. Patatak xe-xe eiñ ezian eztittu jaten umiak. 2. xe, xéia. (c). adjektiboa. Txikia.   Menudo, -a, pequeño, -a. Eskaillu asko arrapau dou, baiña oso xeia./ Oso xeia dago aurten sagarra. Ant. larri.
xeétu. (a). du aditza. Trocear, hacer pedazos. Xeetuiozu okelia umiai./ Aupa mutill, xeetu pelotia!