Hiztegia

A | B | C | D | E | F | G | I | J | K | L | M | N | O | P | R | S | T | U | V | X | Z
beinguágatik
beláiño
beinguágatik. (c). adberbioa. Por esta vez, por una sola vez. Beinguagatik eingotsut itzulpena baiña urrengorako beste bat topau./ Beinguagatik etxako inporta baiña azkena izan deila.
beingúan. 1. beingúan. (c). adberbioa. Berehala, baina ezezko esaldietan. Ez aiz beinguan etorri. Asko tardatu duela, alegia. Gutxi erabilia. Sin. belakúan. 2. beingúan. Ik. beingoz.
béinke. (b). interjekzioa. Izan ere, ene bada...   Si pues, ya lo creo... Beinke: zer ikusi, a ikasi. (SM Ezten)./ Beinke-beinke, zeiñek pentsau bia zeban alakoik./ Beinke, baulian, oiñ armaixo utsak dare, baiña len dana baula zan da. Ben. Etim.: "bien que".
béintzat. (a). juntagailua. BÉINTZET. Bederen.   Por lo menos, siquiera. I beintzat ez aiz alperrik galduko. Ik. béiñepeiñ.
béiñ. (a). adberbioa. Una vez. béiñ ero béiñ. (c). adberbioa. Noiz edo noiz.   Alguna que otra vez. Beiñ ero beiñ joan izan naiz teatrora. béiñ ero bérriz. (c). adberbioa. Noiz edo noiz. Mozkor-mozkor eindda ikusi dot beiñ ero berriz. Sin. nóiz ero nóiz.
béiñepeiñ. (b). juntagailua. BEIÑEPEIÑIAN. Behinik behin, behintzat.   Al menos, siquiera. Beiñepeiñ aurten ez ari aaztu aman egunian etxera etortziakin. Beintzat eta beiñepeiñ sinonimo gisa erabiltzen dira, baina bigarrenak adierazkorragoa dirudi.
béittu. (b). dio aditza. Begiratu.   Mirar. Beittu nun dagon txakurra./ Nik Ixabeli beitu notsan albora ta, Bidalek pe beitu oskun guri. Fran. (AA BergEus). Agintzerakoan erabiltzen da gehienbat. Ik. begirátu. beittu bat. (c). Begirada bat, begiratu bat. Emoixozu beittu bat umiai. beittu baten. esapidea. A primera vista. Beittu baten ondo bizi da. (Lar Antz)
Béizu. (c). toponimoa. Elgetako Goimendi auzoko baserria.   Caserío de Elgeta, que aparece en el siguiente dicho: Azula ta Beizu, bizi nai bozu eizu. Azula ta Beizu, bizi nai bozu eizu. esaera. Azula eta Beizu hurbil dauden bi baserri dira. Leku aldapatsuan eta urrun daude, eta hortik esaera.
bekaiñeko betule, bekaiñeko betulia. (d). izena. Ceja. Ik. betúle.
bekárra, bekarría. (d). izena. Begiko makarra.   Legaña. Oinddio bekarrak kentzeke nator. bekarráik pe opa ez. (c). esapidea. Borondate txarrekoa, gutxikoa izan. Eztotsa iñoi bekarraik pe opa.
bekarráik pe opa ez. (c). esapidea. Borondate txarrekoa, gutxikoa izan. Eztotsa iñoi bekarraik pe opa.
békarti, békartixa. (c). adjektiboa. Bekarrak izan ohi dituena.   Legañoso, -a. Anai-arreba guztiak die oso bekartixak./ Zu txikittan oso bekartixa ziñan.
bekeke. BEKEREKE. Ant. bekeke. 2. bekeke. onomatopeia. "Balido de cabra, oveja." (SB Eibetno).
bekoaize, bekoaizia. (d). Udan, iluntzean, hodeia dagoenean jotzen duen haizea. Don.
békoki, békokixa. (a). izena. Kopeta.   Frente. Bekokixan artu dau golpia. BEKOKI ILLUNA. (b). Ceño fruncido. Ik. betózko.
bekotz. BEKOROTZ. Ik. pékotz.
© Joxerra Aihartza
1. béla, belía. (a). izena. Corvus coronae. Corneja. Gabian uso, goizian bela. (d). esaera. Gauen alai, goizean triste. Parranda biharamunetan, aje egunetan, esana. bela bela kandela. Antzina umeek eskolarakoan belak ikusten zituztenean zera kantatu ohi zuten: Bela bela kandela, ordubixak joittuela, maixua etorriko dala paluakin emotera. Aitari entzuna. Amak honela dio: Bela bela kandela, ordubixak jo dabela, maixua etorriko dala azotiak emutera. Ik. belazar, belatxinga. Ik. belátxinga, belazar. belía égondako ésolia baiño obía. (c). esapidea. Gauza bat jateko eskasa dagoenean hau esanez kontsolatu ohi da:. Etxaok edar-edarra, baiña belia egondako esolia baiño obia bai beintzet. Delako esola kakaz betea gelditzen da. Ipuin zaharren baten oihartzuna ote? Ik. úso. beliak ez eruan. esapidea. "Ez da ezer gertatuko, belea ez da etorriko bila. beliana egin. esapidea. (Eibar) AAG E. "Anka egin, ospa egin. Iñori ezer aitzen emon barik beliana eiñ eban.
2. béla. (b). adberbioa. Berehala.   Enseguida, pronto. Ez aiz bela etorri./ Etzuan bela juan gogaikarri aura./ Neuk e ein nittuan egun batzuk oian, baiña ni bela zertu nitzan. JJp. Kotxia eskatzen bajostak bela lagako jotsat ari! Ezezko zentzuko esaldi esklamatiboetan erabiltzen da gehienbat. BELA-BELA. Bart etzate bela-bela etorri. belakúan. (b). adberbioa. Berehalakoan, azkar. Eztok belakuan akabauko kursua. Baiezkoetan belaxe ia beti. Sin. beingúan.